Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Το μαζί είναι δρόμος.

Μια στιγμή, χίλια χρόνια,
μια ζωή, μια αιωνιότητα.
Ανόητα και ρηχά,
απλοϊκά και ξένα.
Τι νόημα, τι δικαιολογία, τι περιεχόμενο;
Τίποτα δίχως εσένα, χωρίς εμάς.
Το μαζί είναι ο μόνος δρόμος.


Ξεφεύγεις σαν αέρας
Και πώς να σε γραπώσω
Για μια στιγμή της μέρας
Στο χρόνο να σε σώσω
Αυτά τα δυο μου χέρια
Η δύναμή μου μόνο

Μ' αυτά βουνά θ’ ανέβω
Και σύννεφα θα χτίσω
Κοντά σου για να έρθω
Στο λέω δε θα σ’ αφήσω
Αυτά τα δυο μου χέρια
Η δύναμή μου μόνο

Κι αν μαζί δε μπορούμε
Ποιός μπόρεσε μόνος;
Πώς να σ’ το πω;
Πώς να σ’ το πω; Πώς να σ’ το πω;
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα εγώ
Έτσι πάει η ζωή 

Το μαζί είναι δρόμος και για τους δυο
Και για τους δυο και για τους δυο
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα ζω

Κόβω απόψε σε κομμάτια το χώμα
Σχήμα με το σχήμα
Με το δέρμα, με το σώμα
Πάνω πάλι, πάνω βρέχει
Η μοναξιά μου σε ‘σένα τρέχει
Ζούνε σα φωτοβολίδες
Χιλιάδες μόνοι
Πώς ανάβουν και πώς σβήνουν στα σκοτάδια οι φόβοι
Τί χτυπάς καρδιά μου απόψε το τζάμι το ξένο
Για χρόνια εδώ σε περιμένω
Είμαι ένας χορευτής
Ο ένας που ζητάει μια στιγμή σου
Μια μικρή ανάμνησή σου 

Σκάβω στην αγάπη
Σκάβω στα αισθήματά σου
Στα χώματα τα νύχια
Για να βρω την καρδιά σου
Τώρα κάτι λάμπει, κάτι ανακάλυψα
Οι πόρτες θαμμένες τώρα που βρήκα και άνοιξα
Ένα φως, ένα σπίρτο
Μέσ’ απ’ τα βάθη σε φέρνω πίσω
Τα πέτρινα χείλη σου, αγγίζω

Κι αν μαζί δε μπορούμε
Ποιός μπόρεσε μόνος;
Πώς να σ’ το πω;
Πώς να σ’ το πω; Πώς να σ’ το πω;
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα εγώ
Έτσι πάει η ζωή
Το μαζί είναι δρόμος και για τους δυο
Και για τους δυο και για τους δυο
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα ζω

Στην αγάπη
Με τα δάχτυλά μου σκάβω
Στην αγάπη
Απ’ το κόκκινο στο μαύρο
Να φέρω πάνω
Όσα κρύβουνε τα σώματα
Σβησμένες λύπες και αδιάβατα χιλιόμετρα
Γιατί ένας άνθρωπος φτάνει να φτάσει τα πάντα
Ή να φτάνει πάντα τα βάθη του
Ο ένας για τον άλλο το αίμα του να δίνει
Ο ένας για τον άλλο θυσία να γίνει

Δύναμη του ανθρώπου, αυτό το σώμα μόνο
Να δένει σ’ άλλο σώμα, να σώζεται στο χρόνο
Αυτά τα δυο μου χέρια, ναί
Τα όπλα για να νιώθω

Κι αν μαζί δε μπορούμε
Ποιός μπόρεσε μόνος;
Πώς να σ’ το πω;
Πώς να σ’ το πω; Πώς να σ’ το πω;
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα εγώ
Έτσι πάει η ζωή
Το μαζί είναι δρόμος και για τους δυο
Και για τους δυο και για τους δυο
Μέσα από ‘σένα, μέσα από ‘σένα ζω 

Μουσική: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη - Τζώρτζια Κεφαλά