Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Sounds Like A Melody... και Καλή Χρονιά.


Μετά από ένα μήνα σιωπής επανέρχομαι για να σας ευχηθώ να έχετε ένα υπέροχο 2014 με ελπίδα, δημιουργία, χαρά, έρωτα μα πάνω απ΄όλα υγεία.
Σας κάνω ποδαρικό με ένα χαρούμενο, αισιόδοξο, παλιό τραγούδι. Ανοίξτε την ένταση, απολαύστε το και γιατί όχι, χορέψτε το.
Ελπίζω πάντα το γέλιο σας να είναι μια μελωδία.
Καλή χρόνια.


t's a trick of my mind
Two faces bathing in the screenlight
She's so soft and warm in my arms
I tune it into the scene
My hands are resting on her shoulders
When we're dancing away for a while
Oh we're moving, we're falling,
We step into the fire
By the hour of the wolf in a midnight dream
There's no reason to hurry
Just start that brand new story
Set it alight, we're head over heels in love,
Head over heels...

The ringing of your laughter
It sounds like a melody
To once forbidden places
We'll go for a while

It's the definite show
Our shadows resting in the moonlight
It's so clear and bright in your eyes
It's the touch of your sighs
My lips are resting on your shoulder
When we're moving so soft and slow
We need the extasy, the jealousy,
The comedy of love
Like the Cary Grants and Kellys once before
Give me more tragedy, more harmony
And phantasy, my dear
And set it alight, just starting that satellite
Set it alight...

The ringing of your laughter
It sounds like a melody
To once forbidden places,
We'll go for a while

Εκτέλεση: Alphaville
Δημιουργοί: Bernhard Lloyd - Marian Gold - Frank Mertens

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

And I Love Him.

“Αύριο”, λες,
και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο
το πελώριο ποτέ. 
Τάσος Λειβαδίτης


I give him all my love
That's all I do
And if you saw my love
You'd love him too and I love him

He gives my everything
And tenderly
The kiss my lover brings
He brings to me and I love him

A love like ours
Could never die
As long as I
Have you near me

Bright are the stars that shine
Dark is the sky
I know this love of mine
Will never die and I love him

Δημιουργοί: John Lennon / Paul McCartney
Εκτέλεση: Esther Phillips

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Υπόγειο.

Η νιότη φεύγει μέσα από τα μαλλιά μας,
ασπρίζει μαζί τους και πέφτει.
Στριμώχνεται σε κούτες, στραπατσαρισμένες και φτηνές.
Μισάνοιχτες, χωρίς μνήμη, χωρίς λήθη.
Ανάκατες οι αναμνήσεις στοιβιάζονται.
Δεν μπορείς, δεν θέλεις να τις βάλεις σε τάξη.
Απλά θες να τις ξαναζήσεις.
Με το ίδιο μυαλό, με την ίδια θέληση.
Οι μελωδίες κάτι σου θυμίζουν.
Δεν είσαι σίγουρος.
Μοιάζουν τόσο μακρινές πια.
Τόσο ξένες.
Και ας ήταν κάποτε ολότελα δικές σου.
Τα βάζεις όλα βιαστικά λες και είναι πράγματα που δεν σε αφορούν.
Πράγματα που με τον καιρό χάνουν την αξία τους.
Ξεθωριάζουν.
Και τα θάβεις στο πιο βαθύ υπόγειο της καρδιά σου,
μακρυά από το φως και την πόρτα,
μακρυά από σένα, απ΄όλους.
Μα το κλειδί κουβαλάς πάντα μαζί σου.


Τους ήλιους δεν εμέτρησες
που σε ζητήσαν τόσα χρόνια
πού 'σαι γυναίκα
με τα γαλάζια τσίνορα

Σ' έκρυψε στο φουστάνι της
η μαραμένη κοπέλα
πέντε χειμώνες σ' έθαψαν
σε χιόνι λασπερό

Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται
απ' τη νιότη σου
γι' αυτό νωρίς βραδιάζει
πριν χορτάσεις
το μεσημέρι καίει
στα ψηλά τα δώματα
το κύμα του ξανθό
λούζει τους δρόμους

Πεθαίνεις με τους ποιητές
κάθε ηλιοβασίλεμα
τα χέρια σου μυρίζουν
απ' τα μαλλιά τους
χτυπάει η καμπάνα
που δεν πιστεύεις πια
σε ξένη αυλή συνομιλείς
με το φεγγάρι

Σου 'φερε ο Μυλόζ
φέτος την άνοιξη
την πείνα σου ποιος άλλος μπορούσε να νοιαστεί
φουρτούνιασε τη γειτονιά
το φιλντισένιο αμάξι του
γίνου όμορφη, γίνου όμορφη,
στα περιβόλια θα σε δείξει

Έχεις ένα χαμόγελο
από μαργαριτάρια
ψαράδες Σικελοί
στο ταίριαξαν να το φοράς
ψάξε και βρες το
πριν σε κλείσει η νύχτα
σ' ένα υπόγειο βαθύτερο
από τούτο

Στίχοι: Ρίτα Παππά
Μουσική - Εκτέλεση: Αφοί Κατσιμίχα

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Ο χωρισμός.


Την σπρώχνεις, την πατάς, την ζορίζεις.
Της αλλάζεις το όνομα, την υφή, το χρώμα.
Την ντύνεις με παλιά ρούχα, της αφαιρείς τα κοσμήματα, της ξεβάφεις τα μάτια.
Την προσβάλεις, της κακομιλάς, την κάνεις σκουπίδι.
Και εκεί που νομίζεις πως για πάντα έχει χαθεί,
ότι για πάντα έχεις ξεμπερδέψει με αυτή,
εκεί ξεπετιέται πανέμορφη και δυνατή,
χρωματιστή,
ειρωνικά χαμογελαστή,
πανίσχυρη και αήττητη,
Να σου επιβάλει, να σου πει,
ότι θα είναι εδώ όσο και να την διώχνεις.

Με την Αγάπη μην τα βάζεις,
μη της αρνηθείς τίποτα,
μη την περιθωριοποιείς,
μη την ξεχνάς,
Χαμένος θα ΄σαι έτσι και αλλιώς.
Απλά κολύμπα στα νερά της,
επιβιβάσου στο καράβι της,
μην κόβεις τα σκοινιά της.
Και αν ναυαγός καταλήξεις από αυτήν,
αν είναι να χαθείς από αυτήν,
την αιώνια ζωή θα σου χαρίσει.


Κι αν θα διαβείς, κι αν θα διαβείς τον ουρανό
κι αν πας ψηλά, κι αν πας ψηλά στ’ αστέρια
την συντροφιά, την συντροφιά μου θα ζητάς
και τα δικά, και τα δικά μου χέρια.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.

Κι αν πας σε α , κι αν πας σε άλλη θάλασσα
σε άλλη γη, σε άλλη γη να μείνεις
δε θα βρεθεί, δε θα βρεθεί ν’ αναπαυτείς
τον πόνο σου, τον πόνο σου ν’ αφήνεις.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Η φωτογραφία είναι από το Πευκί Ευβοίας.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Σ' αγαπώ.


Είναι τόσο κρίμα και άδικο κάποιες φορές ο ένας να νιώθει πολύ περισσότερα από τον άλλον και πιο κρίμα αυτά τα συναισθήματα να μην τα καταλαβαίνει, να μην τα γνωρίζει.
''Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα....'' έτσι λέει το τραγούδι. Ποτέ δεν δίνουμε την δέουσα προσοχή, ποτέ δεν εκτιμάμε αυτό που μας δίνει ο άλλος. Αυτό που μας δίνει απλόχερα, χωρίς σκοπό, χωρίς όρους. Ποτέ δεν σκεφτόμαστε πόσο πληγώνουμε τον άλλον με το να είμαστε λίγοι. Λίγοι στο δόσιμο, λίγοι στην υπομονή, λίγοι στην αγάπη, λίγοι στη ζωή.
Και όταν αυτός φύγει και μείνουμε μόνοι, τότε αναρωτιόμαστε τι πήγε στραβά, τι κάναμε λάθος. Και η απάντηση είναι μία. 
Απλά φοβηθήκαμε και έτσι μείναμε με τον φόβο. Και εκείνο το Σ΄αγαπώ χαραμίστηκε για άλλη μια φορά.


Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω

Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ

Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ

Γιατί ποτέ δεν ένιωσες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν ένιωσες γιατί
κι αν η καρδιά μου θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ

Στίχοι - Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

If You Go Away.

Θα σου χάριζα αυτό το τραγούδι αλλά... τι κρίμα έφυγες.

Η συγκεκριμένη διασκευή είναι πολύ όμορφη.
Σας την χαρίζω.
Καληνύχτα σας.


If you go away on this summer day
Then you might as well take the sun away
All the birds that flew in the summer sky
When our love was new and our hearts were high
When the day was young, and the night was long
And the moon stood still for the nightbird's song
If you go away, if you go away, if you go away

But if you stay, I'll make you a day
Like no day has been or will be again
We'll sail the sun, we'll ride on the rain
We'll talk to the trees and worship the wind
Then if you go, I'll understand
Leave me just enough love to fill up my hand
If you go away, if you go away, if you go away

If you go away, as I know you will
You must tell the world to stop turning 'til
You return again, if you ever do
For what good is love without loving you?
Can I tell you now, as you turn to go
I'll be dying slowly 'til the next hello?
If you go away, if you go away, if you go away

But if you stay, I'll make you a night
Like no night has been or will be again
I'll sail on your smile, I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes that I love so much
But if you go, go! I won't cry
Though the good is gone from the word goodbye
If you go away, if you go away, if you go away

If you go away, as I know you must
There'll be nothing left in the world to trust
Just an empty room, full of empty space
Like the empty look I see on your face
I'd have been the shadow of your shadow
If I thought it might have kept me by your side
If you go away, if you go away, if you go away

Δημιουργοί: Jacques Brel, Rod McKuen
Εκτέλεση: Oscar Benton

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Ακόμα σ'αγαπώ.


Η νύχτα απλώνει υγρές τις σκέψεις πάνω μας.
Απλές και σκοτεινές.
Φέρνει στο νου θύμησες από τα παλιά,
όνειρα απατηλά και ανεκπλήρωτα.
Λόγια που ποτέ δεν είπαμε.
Όχι από έλλειψη χρόνου,
άλλα από έλλειψη δύναμης.
Και κάνουμε πρόβες ζωής,
για να ζήσουμε την επομένη πιο ορθά.
Ξεπλέκουμε τις αναμνήσεις και φτιάχνουμε ρόλους.
Ρόλους που θα χαθούν με το ξημέρωμα.
Που δεν θα παρακολουθήσει κανείς,
δεν θα αφομοιώσει κανένας.
Ακόμα και εμείς οι ίδιοι θα λησμονήσουμε.
Γιατί ο μοναδικός αληθινός ρόλος μας,
η πρώτη και η τελευταία μας παράσταση,
είναι η ίδια μας η ζωή.
Και ο έρωτας σκηνοθέτης.

Για όλες τις αγάπες που χάθηκαν έτσι απλά...
Για αυτούς που ακόμα αγαπούν...


Τώρα που γρήγορα νυχτώνει
σαν παραμύθι θα στο πω
ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ
ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ

Τώρα που γρήγορα βραδιάζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
ό,τι θυμάσαι δεν βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ’ αγαπώ
ό,τι θυμάσαι δεν βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ’ αγαπώ

Είναι πολλά που δεν τα ξέρεις
κι ήθελα τόσο να στα πω
όμως δε θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
όμως δε θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ

Στίχοι: Θοδωρής Παυλάκος
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης 

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Βρέχει στη φτωχογειτονιά.

Μπλέκοντας την ματαιότητα αυτού του κόσμου με το μεγαλείο του έρωτα.
Αυτή η ανάρτηση για τον Τάσο Λειβαδίτη (20 Απριλίου 1922 -30 Οκτωβρίου 1988).

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου...
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί...
Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες...
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου...
Μα και τι να πει κανείς...
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη τη ζωή...
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θά 'ναι δικά μας...
Θά 'θελα να φωνάξω τ'ονομά σου,αγάπη,
μ' όλη μου τη δύναμη...
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει...
Θε μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο
μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων
Συχώρα με, αγάπη μου,
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω...
Μισώ τα μάτια μου,
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..
Θα σ' ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής
σ' αναζητάω σαν τον τυφλό,
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας
σ'ενα σπίτι που' πιασε φωτιά,
α, για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι αυτό έγινε ο κόσμος...
Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις,
κλείνεις έξω απ' την πόρτα σου
έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,
είμαστε κιόλας νεκροί...
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό
έξω απ' την πόρτα σου,
εσύ θα ξέρεις,
πως πέθανε σφαγμένος
απ' τα μαχαίρια του φιλιού,
που ονειρευότανε για σένα...
Ποδοπάτησε με,
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία
να μ'αγγίζεις...
Τάσος Λειβαδίτης (Συγχώρα με, αγάπη μου)


Μικρά κι ανήλιαγα στενά
και σπίτια χαμηλά μου
βρέχει στη φτωχογειτονιά
βρέχει και στην καρδιά μου

Αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά
άναψες τον καημό μου
είσαι μικρός και δε χωράς
τον αναστεναγμό μου

Οι συμφορές αμέτρητες
δεν έχει ο κόσμος άλλες
φεύγουν οι μέρες μου βαριά
σαν της βροχής τις στάλες

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης 

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Don't Know Any Better.

Ποια είναι η δικαιολογία να μην επιτρέψεις;
Να μη χαθείς στις νότες και στη φωνή μου.
Όταν η ψυχή σφίγγετε και μένει μόνη, κατάμονη.
Και συ απών. Και συ μακρυά.
Τόσο σκληρά, όσο αδιάφορα.

Θα ήθελα να ήμουν πέτρα,
νερό της βροχής,
αέρας παγωμένος.
Απρόσιτη, νωχελική, ξένη.
Ούτε μια λέξη να μη δεχτώ,
ούτε ένα σ' αγαπώ,
ούτε ένα δάκρυ.

Πως αντέχεις τις νύχτες μακρυά μου;


Well I'm coming home again 
on a future missing plane 
and there's water on the window 
a message in the rain

Just when I thought all was lost 
nothing could describe it 
If you' re fighting for a cause
nobody should hide it

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
who do you lose, who do you lose 
when you don't know any better 

Well I'm driving home again
try to lose the pain she gain
and the radio explains 
someone else just took my place 

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better 
Falling for you, falling for you
cause I don't know any better

You think we are all the same..
You think I'll never change..
Oh yeah

Δημιουργοί - Εκτέλεση: Puressence

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Drive.

Οδήγησε μακρυά από τις έγνοιες, τον πόνο, τη μιζέρια.
Φύγε, πέτα, εξελίξου.
Μα μη ξεχάσεις πίσω την αγάπη.
Μόνο με αυτή θα βρεις τον δρόμο να επιστρέψεις.


Who's gonna tell you when, 
It's too late, 
Who's gonna tell you things, 
Aren't so great. 

You can't go on, thinkin', 
Nothings' wrong, but bye, 
Who's gonna drive you home, 
Tonight.? 

Who's gonna pick you up, 
When You fall? 
Who's gonna hang it up, 
When you call? 

Who's gonna pay attention, 
To your dreams? 
And who's gonna plug their ears, 
When you scream? 

You can't go on, thinkin' 
Nothings wrong, but bye, 
(who's gonna drive you) 
(who's gonna drive you) 
Who's gonna drive you home, tonight? 
(who's gonna drive you home) 

(bye baby) 
(bye baby) 
(bye baby) 
(bye baby) 

Who's gonna hold you down, 
When you shake? 
Who's gonna come around, 
When you break? 

You can't go on, thinkin', 
Nothin's wrong, but bye, 
(Who's gonna drive you) 
(who's gonna drive you) 
Who's gonna drive you home, tonight? 
(who's gonna drive you home) 

Oh, you know you can't go on, thinkin', 
Nothin's wrong, 
(Who's gonna drive you) 
(Who's gonna drive you home) 
Who's gonna drive you home, tonight? 

(bye baby) 
(bye baby) 
(bye baby)

Δημιουργος:  Ric Ocasek
Εκτελεση: The Cars

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Στην πηγή μια κοπέλα.


Μια φορά ένας φίλος ταξίδεψε πολύ μακρυά.
Να βρει ένα άνθρωπό που αγαπούσε.
Να βρει το σύντροφό του.
Στη ζωή, στην αγάπη, στη φιλία.
Ταξίδεψε σε μέρη δύσκολα και άγνωστα
Είδε πολύ κόσμο, γνώρισε ανθρώπους.
Καλούς, κακούς, αδιάφορους.
Περάσαν μήνες, ίσως και χρόνια.
Μα η σκέψη του ήταν πάντα η ίδια.
Μέχρι που συνάντησε στο τέλος αυτόν που αναζητούσε.
Τα χέρια τους ήταν κουρασμένα,
τα μαλλιά τους λευκά,
τα μάτια τους θολά και υγρά.
Τα λόγια τους λίγα.
Μα ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Ούτε μια μέρα από τις βόλτες τους,
ούτε μια στιγμή από τις κοινές στους σκέψεις.
Αγκαλιάστηκαν και πέθαναν μαζί.


Φίλε μου αν με βοηθάς
όπως πάντα
πάρε τούτη την καρδιά
πάρε δύο τριαντάφυλλα
και περπάτα

Βλέπεις κείνο το βουνό
που τα δέντρα
φτάνουν ως τον ουρανό
τραγουδάνε τα πουλιά
νύχτα μέρα

Στην πηγή μια κοπέλα θα βρεις
και θα της πεις
στα μαλλιά της κόκκινα άνθη να φορεί
την καρδιά μου να χει στο στήθος της
στην πηγή να προσμένει

Απ’ τα ρούχα τα καλά, 
θα διαλέξω
κείνα τα πιο όμορφα
και στεφάνι πράσινο
θα της πλέξω

Θέ ν ανέβω στο βουνό
με μια αχτίδα
το στεφάνι να φορώ
της πηγής νερό να πιω
μες τα φύλλα

Κι αν τα χέρια της τα λευκά
με χαϊδέψουνε
και αν τα χείλη μου
στα φιλιά της αντέξουνε
τ’ όνειρο μου θα βγει αληθινό
στο βουνό θε να μείνω
φίλε μου σ’ ευχαριστώ κει θα μείνω.

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Poll

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

If You Think You Know How To Love Me.

Πάντα το ξέραμε ότι βαδίζουμε στην άγρια πλευρά.
Μη στεναχωριέσαι. Ευτυχώς.
Απλά η αγάπη θα μας δώσει δύναμη να το ζήσουμε.
Θα μας δείξει το δρόμο.
Και αν πεθάνουμε θα πούμε ότι τουλάχιστον πεθάναμε από αγάπη.
Και θα ζήσουμε για πάντα.


A breathless drive on a downtown street,
A motor-bike ride in the midday heat,
The dust that hung from the desert skies,
Run though we'd run it still burned our eyes,

Oh yes we may walk on the wild wild side of life,
And our movements traced by a stranger close by your side,
And in the shadows of a promise you can take my hand,
And show me a way to understand.

So if you think you know how to love me,
And you think you know what I need,
And if you really really want me to stay,
You've got to lead the way,
Yes if you think you know how to love me,
And you think you can stand by me,
And if you really really want me to stay,
You've got to lead the way.

A reckless nite in a nameless town,
Then we moved out of sight with a silent sound,
A beach that wept with deserted waves,
That's where we slept knowing we'd be safe,
Now you may think you can walk on the wild, wild side with me,
But there's a lot I can learn and a lot that I've yet to see,
You know you've got my life lying in your hands,
It's up to you to make me understand.

So if you think you know how to love me,
And you think you know what I need,
And if you really really want me to stay,
You've got to lead the way,

Yes if you think you know how to love me,
And you think you can stand by me,
And if you really really want me to stay,
You've got to lead the way

Δημιουργοί - Εκτέλεση: Smokie

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Αυτό που μια φορά συμβαίνει.


Ζήσε της γης το ξεκίνημα,
του ήλιου το τελείωμα,
του έρωτα το μαρτύριο,
της αγάπης τη λύτρωση.
Ζήσε τον πρωινό καφέ,
ένα χέρι πάνω στο ώμο σου,
ένα μήνυμα από ένα φίλο,
της μητέρας το φιλί.
Ζήσε αυτό που μια φορά συμβαίνει.
Ζήσε τη ζωή...

Καλημέρα σε όλους σας!


Μπορεί να άλλαξες ματιά, 
μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς, 
μα η μορφή δε με γελά
μέσα σου είσαι πάντα αυτός.
Αυτός που αγάπησα με μια
αυτός που έμεινα εκεί.
Κι αν με κοιτάζεις σοβαρά
μέσα σου τρέχει ένα παιδί

Ζήσε αυτό που μια φορά συμβαίνει!
Ζήσε αυτό το χτύπο που ανεβαίνει! 
Τώρα και πλυμηρίζει όλο το σώμα
πάντα νικάμε στο τέλος εμείς
οι ευαίσθητοι της γης!

Κι αν είναι λίγη η χαρά, 
κι αν είναι λίγος ο ουρανός, 
κοίτα, ο άνθρωπος γυρνά
πάντα το βλέμμα προς το φως!
Κάνε την κίνηση λοιπόν
να γίνουν όλα αληθινά, 
δες το μεγάλο μας κενό
πως το γεμίζει μια αγκαλιά!

Μπορεί να άλλαξες ματιά, 
μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς, 
μα η μορφή δε με γελά
μέσα σου είσαι πάντα αυτός.
Κάνε την κίνηση λοιπόν
να γίνουν όλα αληθινά, 
δες το μεγάλο μας κένο
πως το γεμίζει μια αγκαλιά!

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Bertrand Soulier
Εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Και η αρχική εκτέλεση εξίσου όμορφη.


Η φωτογραφία είναι από την Κοιλάδα Αγίων Ανάργυρων Σερρών.

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Υou are my love.

Με λόγια απλά.
Δυο λέξεις, δυο ανάσες.
Πράγματα που δεν καταλαβαίνουν πια οι άνθρωποι.
Που δεν δίνουν σημασία.
Είσαι η αγάπη μου.
Εσύ, ζωή μου...


You are my love
You are the one that I adore
You are my love
You are what I have waited for.
Oh, you are my love

You are my day
You changed my Winter into spring
You came my way and then my
heart began to sing
Oh, you are my love

Times were getting lonely
I was thinking only
Yesterday about the friends I thought I had
But no-one ever came to call on
They weren't around to close the door on
Find more similar lyrics on http://mp3lyrics.com/bkZ
Never thought that things would get that way

You are my love
You are the one I'll always need
You are my love
For you I'd get down on my knees.
Oh, you are my love

You are my love (Times were getting lonely)
You are the one that I adore
(I was thinking only)
You are my love (Yesterday
about the friends)
You are the one what I have
waited for (who used
to call on me)
Oh, you are my love

Δημιουργοί - Εκτέλεση:  Liverpool Express

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ώρες σιωπής.

Ανοίγοντας το ντουλάπι του παρελθόντος,
εκεί που βρίσκονται αυτά που έχουμε τάχα ξεχάσει,
εκεί που προστατεύονται αυτά που αγαπήσαμε,
εκεί βρίσκω κάποιες στιγμές ξενοιασιάς.
Κάποιες στιγμές ελεύθερες,
ανακατεμένες σε διάφανες κασέτες με κόκκινα γράμματα,
σε κουτιά από παπούτσια.
Αποτυπωμένες σε ήχους και μυρωδιές,
βυθισμένες βαθιά σε τραγούδια παλιά,
ανάμεσα σε νότες και στίχους.

Φταίνε τα τραγούδια που ποτέ τους δεν σιώπησαν
και την λήθη εξόρισαν σε χώρες μακρινές...


Ώρες σιωπής και χάνομαι στο άσπρο των ματιών σου
Ώρες αιχμής και βρίσκομαι στις άκρες των χειλιών
Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο
Ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό

Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι
κάτι στοιχάκια σαλεμένων εραστών
μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει
Εγώ ό,τι αγάπησα σε εκείνη το χρωστώ

Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι
Ώρες αιχμής και βρέθηκα στον έβδομο ουρανό
Να ζήσω σ' ένα όνειρο δεν ξέρω αν με παίρνει
μα ο έρωτάς μου άναψε, γι' αυτό σου τραγουδώ

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Μη χάνεις το θάρρος σου.

Εγώ και συ χαθήκαμε στο πλήθος του κόσμου,
στης πλάτες της γης,
στα χώματα τα ποτισμένα με αίμα.
Αφήσαμε τις ανάσες μας στα βουνά που πολεμήσαμε,
στο νησί που πονέσαμε,
στη χώρα που μας πρόδωσε.

Μα ποτέ μου δεν έκλαψα,
ποτέ μου δε μίλησα για αυτό,
ποτέ μου δεν έβγαλα το παράσημο από το συρτάρι,
ποτέ δεν εξιστόρησα καμιά ιστορία.
Γιατί η ιστορία ήμουν εγώ
και συ τα λόγια.
Μείναμε αιώνια στις σκέψεις των παιδιών μας,
γιατί αυτό θέλαμε.
Και αιώνια ξεχασμένοι από αυτούς που τάχα μας θυμούνται.

Γι' αυτό παιδιά μου μη χάνετε το θάρρος σας,
γιατί το παρελθόν μας θα σας κάνει να ονειρευτείτε,
θα σας δώσει νόημα και φτερά,
να πετάξετε εκεί που δεν φτάνει το μίσος.
Και ας μοιάζει δυσβάσταχτο καμιά φορά,
αυτή είναι η κληρονομιά σας.
Με τη ζωή μας να σας κάνουμε καλύτερους ανθρώπους.

Εμπνευσμένο από δυο ήρωες που δεν υπάρχουν πια. 
Τη γιαγιά και τον παππού μου.



Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δε χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.

Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.

Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Έλα στο όνειρό μου.


Υπάρχουν άνθρωποι που φτιάχτηκαν ο ένας για τον άλλον.
Αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ.
Ποτέ τους δεν αγκαλιάστηκαν, ποτέ τους δεν φιλήθηκαν.
Καμιά εξωσυμπαντική δύναμη δεν τους έφερε κοντά.
Και ζουν τις ζωές τους χώρια, μακριά ο ένας από τον άλλον.
Αυτό είναι το ψεγάδι του Θεού,
Αυτό είναι το κρίμα των ανθρώπων.
Να ζουν χωρίς ένα σώμα πλάι τους, 
χωρίς ζεστασιά, χωρίς δάκρυα αγάπης,
γιατί απλά δεν βρέθηκαν στο σωστό μέρος,
Δεν σήκωσαν το βλέμμα τους τη σωστή στιγμή,
δεν ίδρωσαν το ίδιο καλοκαίρι,
δεν ονειρεύτηκαν το ίδιο όνειρο.


Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Η φωτογραφία είναι από τον Ν. Πύργο Β. Εύβοιας.

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

A Whiter Shade Of Pale.


Μαζί με τις εποχές πάνε και οι σκέψεις.
Λες και ενσωματώνονται στις θερμοκρασίες, στην υγρασία, στον αέρα.
Κρύβονται πίσω από τις μυρωδιές της βροχής,
στον καπνό από τις σόμπες, στην ζεστή αίσθηση των χαλιών.
Και είναι τόσο, μα τόσο έντονες και αυταρχικές,
που δεν αλλοιώνονται καν από το πέρασμα του χρόνου.
Δεν ξεθωριάζουν,
μα γίνονται λευκότερες, ξεκάθαρες και βασανιστικές.


We skipped the light fandango
turned cartwheels 'cross the floor
I was feeling kinda' seasick
the crowd called out for more
the room was humming harder
as the ceiling flew away
when we called out for another drink
the waiter brought a tray

and so it was that later
as a mirror told its tale
that her face at first just ghostly
turned a whiter shade of pale

She said: "There is no reason
and the truth is plain to see"
but I wandered through my playing cards
would not let her be
one of sixteen vestal virgins
who were leaving for the coast
and although my eyes were open
they might just as well've been closed

and so it was that later
as the miller told his tale
that her face at first just ghostly
turned a whiter shade of pale..

Δημιουργοί: Gary Brooker, Keith Reid, Matthew Fisher
Εκτέλεση: Procol Harum

*******

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για το παιχνίδι ''Φωτογραφίζειν'', μέχρι και αύριο Τετάρτη 18/9
Πληροφορίες ΕΔΩ.

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Θέλω ένα κορμί άθικτο.

Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες,
ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια»,
πήρε μια γυναίκα,
μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,
αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει
να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές,
«εδώ έρχονται για άλλα πράγματα»,
οι άλλοι απ’ έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα.
Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές
— ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.
Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανείς δεν τον ξανάδε πια.
Και μόνο εκείνη η γυναίκα,
θα ‘ρθει η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά,
την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της!
Καντάτα - Τάσος Λειβαδίτης

Και τα σώματα λάθος ρόλους παίζουν.
Δίδονται έτσι απλά.
Χωρίς αγγίγματα, χωρίς φως.
Σκοτεινά, χωρίς χάραγμα.
Στα δύσκολα φρενάρουν.
Στο δάκρυ φοβούνται και αντιδρούν.

Ένα άθικτο μυαλό αναζητώ,
μια ζωή καινούργια,
να ζήσει την δική μου.


Θέλω ένα κορμί άθικτο
ένα κορμί καθαρό
να σκαλίσω πάνω του την ιστορία μου

Μια καρδιά αθώα
παιδική, ανυποψίαστη

Να την ακούω σιγά σιγά
να πρωτομουρμουρίζει
τις πρόστυχες μελωδίες μου

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

''Φωτογραφίζειν''... έναρξή παιχνιδιού φωτογραφίας.

Για τους φίλους του ιστολογίου αυτού ενημερώνω ότι στο άλλο μου ιστολόγιο ξεκίνησα ένα παιχνίδι φωτογραφίας.
Πάντα μου άρεσε η φωτογραφία. Περισσότερο από το βίντεο. Νομίζω ότι μια φωτογραφία μπορεί να εκφράσει περισσότερα συναισθήματα από ένα πλάνο. Με γοητεύει το ψάξιμο της λήψης, η σύλληψη της ιδέας και η μετέπειτα επεξεργασία της εικόνας. 
Οι φωτογραφίες μπορούν να κρατήσουν μέσα τους πόνο, αγάπη, χαρά, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά πάνω από όλα την ιστορία. Ο τρόπος που μιλάει μια φωτογραφία και σου διηγείται μια ιστορία, ένα γεγονός είναι μοναδικός. 
Το πιο σημαντικό όμως από όλα, η αρχή όλου αυτού του υπέροχου ταξιδιού είναι να προλάβεις, να δεις ή να βρεις την στιγμή. Και αυτό είναι το γοητευτικό στην φωτογραφία. Η στιγμή δεν επαναλαμβάνετε αλλά με την αποτύπωσή της αποκτά αξία. Αξία που δεν θα είχε τόση αν έφευγε έτσι απλά στο παρελθόν.
Για όποιον λοιπόν ενδιαφέρετε ας δει λεπτομέρειες ΕΔΩ.
Θα χαρώ πολύ να συμμετάσχετε.


Με το καράβι Αχαριστία
μια μέρα κρύα σαλπάρισες,
κι απ' τα προσωπικά σου δώρα
εκτός από βροχή και μπόρα
ένα μονάχα μ' άφησες.

Μια παλιά φωτογραφία,
αγκαλιά στη θάλασσα.
Χτες την έκανα κομμάτια
να μη βλέπουνε τα μάτια
πόσα χρόνια χάλασα.

Όσες φορές μ' έχεις φιλήσει
τόσες φορές σταυρώθηκα,
κι αυτό που απ' όλα τώρα μένει
είναι μια κάμαρα θλιμμένη
που κάποτε σου δόθηκα.

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Εκτέλεση: Δημητρης Μητροπανος

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω.

Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι για παράδειγμα στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ' αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ' ανησυχώ. Θα ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της...
(Μικρός Πρίγκιπας - Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Μην σκαλώνετε σε ανθρώπους που δεν υπολόγισαν και δεν εκτίμησαν ποτέ την χαρά της αναμονής σας. Δε την αξίζουν. Ούτε τη χαρά σας, ούτε την αναμονή σας.


Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ’ τα μάτια, πίσω απ’ της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να `ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν’ ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ’ το ποτό
απ’ το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σαν χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να `ρθει να μας πνίξει
σ’ ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο, τι δε γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να `ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ’ της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να `ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης 

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Το χρώμα της μέρας.

Δυο αντίθετα έμπλεξα.
Ο πόνος και η γλύκα της αγάπης.
Ένα ποίημα του Τάσου και ένα τραγούδι της Τάνιας και του Μιχάλη.
Η απόλυτη αγάπη και η απόλυτη απόρριψη.

Θα'θελα να φωνάξω τ'όνομά σου, Αγάπη,
με 'όλη μου την δύναμη.
Να τ'ακούσουν οι χτίστες από τις σκαλωσιές
και να φιλιούνται με τον Ήλιο
να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές
και ν'ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα
να τ'ακούσει η άνοιξη
και να'ρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιά
για να μην φοβούνται το σκοτάδι,
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές,
τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες
να τ'ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου
και να το ξαναπούνε μ'όλες τις καμπάνες τους
να το κουβεντιάζουνε τα βράδια οι πλύστρες
χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους.
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί
κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πιά να μην πεθάνει.
Να τ'ακούσει ο χρόνος και να μην σ'αγγίξει,
Αγάπη μου, ποτέ.
Τάσος Λειβαδίτης



Υπάρχει ένα μέρος κρυφό στην καρδιά μου
που μπαίνω όταν λείπει το χρώμα απ`τη μέρα.
Αυτό σε φοβίζει να έρθεις κοντά μου,
η ακλόνητη δύναμη μίας άγνωστης σφαίρας.

Πες μου,πες μου,γιατί όλοι αγαπούν
κι όλοι έπειτα ξεχνούν,
πώς είναι να πονάς και να αναζητάς
να μάθεις το γιατί αφού έφταιξες κι εσύ.

Πες μου γιατί.
Γιατί ποτέ δε θα μάθουμε
να συνυπάρχουμε σ`αυτή τη ζωή.
πες μου γιατί αφού με αγάπησες κι εσύ.

Ποτέ δε θ`αφήσω ετούτη τη θλίψη
να γίνει ο τοίχος σε μια προσδοκία.
Τα ανείπωτα λόγια που μου έχουν λείψει
στο βάθος γνωρίζω δεν έχουν αξία.

Στίχοι - Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
Εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου